​โดย เอลซา ไซครอฟสกี

ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปในชั้นเรียนการสนทนาภาษาญี่ปุ่น ในบรรดาวิชาทั้งหมด วิชานี้ยากที่สุด ฉันขยาดสามชั่วโมงกับการสนทนาภาษาต่างประเทศที่พูดยากมากจนลิ้นพันกัน

หลังจากพูดถูกๆ ผิดๆ กับคู่สนทนา ฉันต้องประหลาดใจ เมื่อได้ยินหญิงสาวที่นั่งข้างหลังฉัน อ่านบทสนทนาคนเดียว พอลลีนั่งข้างหลังฉันตลอดเทอม ทว่าเราไม่เคยได้คุยกันเสียที ฉันหันหน้าไปชำเลืองมองเธอ และเห็นคู่สนทนาของพอลลีไม่ได้มาเรียน ขณะที่ฉันฟังพอลลีดิ้นรนอ่านบทสนทนายาวๆ ฉันเสียวสะดุ้ง เมื่อเอาใจเธอมาใส่ใจฉัน

“คนเดียวจะร้องเพลงคู่ได้อย่างไร” คุณครูกล่าวขำๆ “พอลลี เธอหาคู่สนทนาบทต่อไป”

ฉันกระซิบ “เธออยากอ่านบทสนทนากับฉันไหม” แววตาพอลลีเป็นประกาย “ได้เลย ขอบใจนะ!” เธอกระซิบตอบ เราอ่านบทสนทนาต่อไปด้วยกัน พอลลีขอบคุณฉันอีกครั้งหลังจากนั้น ฉันหันไปตั้งใจฟังคำอธิบายของคุณครู ถึงรูปแบบการพูดที่ไม่เป็นทางการในภาษาญี่ปุ่น และลืมคำสนทนากับพอลลีไปเลย

ในที่สุดเมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น ฉันเก็บตำราและโน้ต เมื่อพอลลียื่นกระดาษโน้ตสีเหลืองมาแปะบนมือฉัน เมื่อออกมาจากห้องเรียน ฉันเปิดโน้ตอ่าน

“เอลซาที่รัก ขอบใจที่อ่านบทสนทนากับฉันวันนี้! ขอให้เธอสำเร็จการศึกษาและมีความสุข! เธอทำได้!”

"การจาริกของนักแสวงบุญ" เป็นวรรณคดีสำคัญอย่างยิ่งของอังกฤษ หลายสำนักจัดให้เป็นเรื่องแรกในนิยายที่ดีที่สุดร้อยเล่ม