 โดย เอลซา ไซครอฟสกี ตอนที่ฉันอายุเก้าขวบ วันหนึ่งพี่ชายกับฉันไปว่ายน้ำ ฉันยังไม่ได้หัดว่ายน้ำอย่างถูกต้อง ได้แค่ตะกายน้ำเหมือนน้องหมา และนอนลอยตัว พี่ชายฉันว่ายน้ำเก่งมาก นี่เองพ่อแม่จึงให้เขาไปกับฉันเพื่อช่วยดูแลฉัน เช้าวันนั้นเขากับฉันทะเลาะกันเรื่องอะไรสักอย่าง ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันจึงรำคาญที่พ่อแม่ยืนกรานให้เขามาด้วย ฉันดึงดันที่จะทำตามใจชอบ และยืนกรานที่จะว่ายไปกลับเอง ฉันเริ่มว่ายจากฟากที่ตื้น และนอนลอยตัวสักพักหนึ่ง ทันใดนั้นฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันคงใกล้อีกฟากหนึ่ง และเกรงว่าหัวจะชนกำแพงสระ พอคิดว่าฉันห่างจากขอบสระไม่กี่เซนติเมตร ฉันกลับตัว อันที่จริงฉันว่ายไปได้แค่สามในสี่ของสระ แต่เท้าฉันไม่แตะพื้นสระ ฉันตกใจกลัวและเริ่มตีขาสุดแรง นั่นจึงทำให้น้ำเข้าจมูกและปากมากขึ้น ฉันสำลักและดิ้นรนอย่างหมดหนทาง ฉันรู้สึกว่ามีแขนคว้าเอวฉันขึ้นจากน้ำ และพาไปข้างสระ "เป็นไง" พี่ชายถาม ฉันพึมพำ ขณะที่คายน้ำออกมา ฉันรู้สึกอับอาย และคาดว่าเขาจะดุฉัน แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขาคอยเงียบๆ ให้ฉันสงบลง แล้วพาฉันกลับบ้าน เมื่อนึกย้อนหลัง พี่ชายกับฉันไม่สนิทกันเป็นพิเศษ เราทะเลาะกันถึงเรื่องหยุมหยิม เช่น ใครได้ขนมปังปิ้งชิ้นใหญ่กว่าตอนอาหารเช้า ทว่าวันที่เขาช่วยฉันขึ้นมาจากสระ แสดงให้เห็นถึงความผูกพันแน่นแฟ้น ฉันพี่น้อง ทั้งๆ ที่เรามีความแตกต่างกันนานัปการ ชั่วขณะนั้น เมื่อฉันต้องการเขามากที่สุด เขาอยู่เคียงข้างฉัน นอกจากนี้ ความรักของพี่ชายยังเป็นภาพประกอบ ว่าพระเยซูผู้เป็นพี่ชายทางจิตวิญญาณ คอยช่วยเหลือในยามยากลำบาก แม้ว่าฉันหันเหไปจากพระองค์ เพราะความหยิ่งและความดื้อรั้น แม้ว่าฉันจะโต้แย้งวิถีทางที่พระองค์ดำเนินงานในชีวิตฉัน พระองค์ก็ไม่ปล่อยให้การที่ฉันทำตัวอวดดีและหยิ่งยโส ขัดขวางไม่ให้พระองค์โอบอุ้มฉันไว้ ในยามที่เกิดอันตรายและเดือดร้อน ถึงแม้ความรู้สึกของเราจะแปรปรวน ขึ้นๆ ลงๆ ทว่าความรักที่พระเจ้ามีต่อเราไม่ได้เป็นเช่นนั้น — ซี เอส ลูวิส (ค.ศ. 1898-1963) Story courtesy of Activated magazine. Used by permission. Image of children designed by brgfx/Freepik; background image in public domain.
0 Comments
คลิกลิงก์เพื่ออ่านเรื่องราว.
|
Archives
December 2018
Categories
All
|
RSS Feed