จากพระเยซูด้วยความรัก
นึกภาพป่าดงพงไพรที่เขียวชอุ่ม ลึกล้ำ น่าดึงดูดใจ คุณเดินเข้าไปและมองดูรอบๆ โดยคาดหมายความตื่นตาตื่นใจที่เคยสัมผัสมาก่อน ท่ามกลางธรรมชาติ ทว่าคราวนี้นกไม่ร้องเพลง ไม่มีสายลมโชยพัดใบไม้ไหว และลำธารไม่ไหลริน ทุกสิ่งเงียบสงัด ไม่เคลื่อนไหว ไร้ชีวิต คุณอยู่ในป่า ทว่าเป็นเหมือนภาพนิ่งที่แขวนบนฝาผนัง ตอนนี้ขอให้นึกภาพเดียวกัน เว้นแต่ว่าคราวนี้มีทุกสิ่งที่คุณคาดหมาย นกร้องเพลงเริงร่า ลำธารไหลริน ใบไม้พริ้วไหว สายลมพัดโชยเส้นผมของคุณ กลิ่นไอในป่าหลังฝนตก หมอกลอยอ้อยอิ่ง หญ้ามอสปกคลุมทางที่คุณเดินไป 
ความแตกต่างระหว่างป่าทั้งสองแห่งนี้ เหมือนความแตกต่างระหว่างการรู้เรื่องของเรา และการรู้จักเราจริงๆ เป็นความแตกต่างระหว่างการที่เพียงได้ยินหรืออ่านเกี่ยวกับเรา และการมีสัมพันธภาพส่วนตัวกับเราโดยตรง อย่างหนึ่งอยู่กับที่นิ่งๆ อีกอย่างหนึ่งร่าเริง เปี่ยมด้วยความตื่นเต้น ชีวิต และความรัก อย่างหนึ่งว่างเปล่า อีกอย่างหนึ่งเติมเต็มประสาทสัมผัสของเจ้า อย่างหนึ่งอาจช่วยเจ้าให้เป็นคนที่ดีขึ้น อีกอย่างหนึ่งทำให้เจ้าครบถ้วนสมบูรณ์
ความรักของเรารอคอยเจ้าอยู่ เจ้าจะไม่ก้าวเข้ามาสัมผัสทุกสิ่งที่เรามีไว้ให้เจ้าหรือ เราอยู่ใกล้แค่คำอธิษฐานเดียว เพียงเปิดหัวใจ แล้วเราจะสถิตอยู่ด้วย
Image of Jesus by Mina Atef via Behance. Used under Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License. Text copyright Activated magazine; used by permission.
0 Comments
แสนวิเศษที่จะนึกถึงรางหญ้า ทูตสวรรค์ และค่ำคืนที่พระเยซูมาสู่โลกนี้ แต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพที่ใหญ่กว่ามาก
Courtesy of My Wonder Studio.
 โดย เอลซา ไซครอฟสกี ตอนที่ฉันอายุเก้าขวบ วันหนึ่งพี่ชายกับฉันไปว่ายน้ำ ฉันยังไม่ได้หัดว่ายน้ำอย่างถูกต้อง ได้แค่ตะกายน้ำเหมือนน้องหมา และนอนลอยตัว พี่ชายฉันว่ายน้ำเก่งมาก นี่เองพ่อแม่จึงให้เขาไปกับฉันเพื่อช่วยดูแลฉัน เช้าวันนั้นเขากับฉันทะเลาะกันเรื่องอะไรสักอย่าง ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันจึงรำคาญที่พ่อแม่ยืนกรานให้เขามาด้วย ฉันดึงดันที่จะทำตามใจชอบ และยืนกรานที่จะว่ายไปกลับเอง ฉันเริ่มว่ายจากฟากที่ตื้น และนอนลอยตัวสักพักหนึ่ง ทันใดนั้นฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันคงใกล้อีกฟากหนึ่ง และเกรงว่าหัวจะชนกำแพงสระ พอคิดว่าฉันห่างจากขอบสระไม่กี่เซนติเมตร ฉันกลับตัว อันที่จริงฉันว่ายไปได้แค่สามในสี่ของสระ แต่เท้าฉันไม่แตะพื้นสระ ฉันตกใจกลัวและเริ่มตีขาสุดแรง นั่นจึงทำให้น้ำเข้าจมูกและปากมากขึ้น ฉันสำลักและดิ้นรนอย่างหมดหนทาง ฉันรู้สึกว่ามีแขนคว้าเอวฉันขึ้นจากน้ำ และพาไปข้างสระ "เป็นไง" พี่ชายถาม ฉันพึมพำ ขณะที่คายน้ำออกมา ฉันรู้สึกอับอาย และคาดว่าเขาจะดุฉัน แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขาคอยเงียบๆ ให้ฉันสงบลง แล้วพาฉันกลับบ้าน เมื่อนึกย้อนหลัง พี่ชายกับฉันไม่สนิทกันเป็นพิเศษ เราทะเลาะกันถึงเรื่องหยุมหยิม เช่น ใครได้ขนมปังปิ้งชิ้นใหญ่กว่าตอนอาหารเช้า ทว่าวันที่เขาช่วยฉันขึ้นมาจากสระ แสดงให้เห็นถึงความผูกพันแน่นแฟ้น ฉันพี่น้อง ทั้งๆ ที่เรามีความแตกต่างกันนานัปการ ชั่วขณะนั้น เมื่อฉันต้องการเขามากที่สุด เขาอยู่เคียงข้างฉัน นอกจากนี้ ความรักของพี่ชายยังเป็นภาพประกอบ ว่าพระเยซูผู้เป็นพี่ชายทางจิตวิญญาณ คอยช่วยเหลือในยามยากลำบาก แม้ว่าฉันหันเหไปจากพระองค์ เพราะความหยิ่งและความดื้อรั้น แม้ว่าฉันจะโต้แย้งวิถีทางที่พระองค์ดำเนินงานในชีวิตฉัน พระองค์ก็ไม่ปล่อยให้การที่ฉันทำตัวอวดดีและหยิ่งยโส ขัดขวางไม่ให้พระองค์โอบอุ้มฉันไว้ ในยามที่เกิดอันตรายและเดือดร้อน ถึงแม้ความรู้สึกของเราจะแปรปรวน ขึ้นๆ ลงๆ ทว่าความรักที่พระเจ้ามีต่อเราไม่ได้เป็นเช่นนั้น — ซี เอส ลูวิส (ค.ศ. 1898-1963) Story courtesy of Activated magazine. Used by permission. Image of children designed by brgfx/Freepik; background image in public domain.
คลิกลิงก์เพื่ออ่านเรื่องราว.
|
Archives
April 2021
Categories
All
|
||||||||||
RSS Feed