แล้วพระเยซูตรัสคำอุปมาสอนเหล่าสาวกให้อธิษฐานเสมออย่างไม่ลดละ พระองค์ตรัสว่า “ในเมืองหนึ่งมีผู้พิพากษาคนหนึ่งซึ่งไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่หน้ามนุษย์คนใด ในเมืองนั้นมีหญิงม่ายคนหนึ่งที่เพียรมาหาเขา และพร่ำวิงวอนว่า ‘กรุณาให้ความยุติธรรมในคดีของข้าพเจ้าด้วยเถิด’
“ผู้พิพากษานั้นปฏิเสธนางอยู่ระยะหนึ่ง แต่ในที่สุดเขานึกในใจว่า ‘ถึงแม้เราไม่เกรงกลัวพระเจ้า และไม่เห็นแก่หน้ามนุษย์คนใดแต่เพราะหญิงม่ายคนนี้คอยกวนใจเราอยู่ตลอดเวลา เราจะให้ความยุติธรรมแก่นาง เพื่อนางจะได้ไม่มารบกวนให้เราระอาใจ!’ ” และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำพูดของผู้พิพากษาอยุติธรรมคนนี้ แล้วพระเจ้าจะไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้ที่พระองค์ทรงเลือกสรรหรือ? ในเมื่อเขาร้องทูลพระองค์ทั้งวันทั้งคืน พระองค์จะทรงผัดผ่อนเขาอยู่ร่ำไปหรือ? เราบอกท่านว่า พระองค์จะทรงดูแลให้พวกเขาได้รับความยุติธรรมโดยเร็ว ลูกา 18:1-8 
0 Comments
Story courtesy of Activated magazine. Image in public domain.
 โดย เอลซ่า ไซครอฟสกี้ เมื่อวันคล้ายวันเกิดอายุครบเก้าปี ฉันได้ของขวัญเป็นหนังสือสอนวาดภาพด้วยสีน้ำ ฉันตื่นเต้นและเปิดดูด้วยความกระตือรือร้น แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง หนังสือหนึ่งในสี่ส่วนแรก ประกอบด้วยการฝึกสีเฉดต่างๆ และคำอธิบายการป้ายพู่กันแบบต่างๆ การผสมสี น่าเบื่อจริงๆ! ฉันถอนหายใจ ฉันพลิกดูตอนต่อไปอย่างผ่านๆ เป็นคำแนะนำเกี่ยวกับพู่กันและกระดาษเกรดต่างๆฉันไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เรื่องทั้งหมดนี้ ส่วนที่สนุกๆ อยู่ไหนนะ ฉันข้ามไปตอนกลางเล่ม ภาพสตรอว์เบอรี่สะดุดตาฉัน ผลงานเป็นภาพที่วาดเสร็จแล้วดูให้ความหวัง และภาพคำแนะนำเป็นขั้นตอนดูเหมือนว่าทำตามได้ง่าย ถึงเวลาลองทำจริงๆ แล้ว! ฉันเอาพู่กันจุ่มน้ำ แล้วเริ่มวาด การระบายพื้นด้วยสีเหลืองมะนาว ซึ่งเป็นจุดเด่นบนสตรอว์เบอรี่ ก็ราบรื่นดี แต่เมื่อฉันพยายามระบายสีส้มเป็นเฉดสีกลาง ปรากฏว่าฉันผสมสีด้วยน้ำมากเกิน แต่ใส่สีน้อยไป ฉันไม่เคยผสมสีมาก่อน และไม่รู้วิธีผสมที่ถูกต้อง กระดาษบางๆ คุณภาพต่ำที่ฉันใช้ ไม่ซับสีแดงเข้มสำหรับเฉดสีเข้มที่สุด จึงเริ่มละลายเป็นรอยชุ่ม เปียกไปทั่ว เพราะฉันไม่ได้ทิ้งให้แห้ง หลังจากที่ระบายสีแต่ละชั้น สีสันที่ควรจะดูงดงามกลับเป็นเหมือนแม่น้ำไนล์ที่ไหลไปทั่ว! (ดู อพยพ 7:14-25)  ฉันหมดหนทางที่จะพยายามกอบกู้ภาพไว้ ฉันพยายามระบายกลีบใบเลี้ยงบนสตรอว์เบอรี่ด้วยสีเขียว ทว่าพู่กันใหญ่เกิน สีเขียวเลอะทับพื้นสีแดง ผสมกันเป็นสีน้ำตาลที่ไม่น่าดู พอฉันทำความสะอาดสีที่เลอะเทอะเสร็จแล้ว ฉันตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่มีวันระบายสีอีก อย่างไรก็ตาม เช้าวันรุ่งขึ้น ความท้อใจถูกแทนที่ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ครั้งใหม่ ฉันจะใช้เงินติดกระเป๋าที่เก็บหอมรอมริบซื้อวัสดุที่ถูกต้อง ใช้เวลาศึกษาและฝึกฝน ในที่สุดฉันก็เพลิดเพลินกับการวาดภาพทิวทัศน์ และภาพนิ่งต่างๆ ใช่แล้ว แม้แต่ภาพสตรอว์เบอรี่ด้วย ตอนนี้ฉันเล็งเห็นว่า "ส่วนที่น่าเบื่อ" ทั้งหมดนั่น เป็นพื้นฐานความสำเร็จที่จะได้รับในภายหลัง  บ่อยครั้งฉันปรารถนาที่จะบรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็วและง่ายดาย แต่แล้วก็ต้องท้อแท้และหดหู่ใจ เมื่อเผชิญหน้ากับอุปสรรค ความพลาดพลั้ง และความยากลำบากตามทาง ฉันยังไม่ค้นพบยาขนานวิเศษที่นำไปสู่ความสำเร็จ ทว่าบทเรียนเรื่อง "แม่น้ำไนล์สีแดง" เตือนใจฉันให้มีความพากเพียรที่จะฟันฝ่าช่วงเวลาที่น่าเบื่อ ไม่น่ายินดี หรือยากลำบาก นั่นเป็นทางเดียวที่จะวาดภาพสตรอว์เบอรี่ได้สำเร็จ Story courtesy of Activated magazine. Used by permission.
Image 1: Nonexistent World via Deviantart.com. Used under Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 License. Image 2: Created by Starline – Freepik.com Image 3: public domain
วันหนึ่ง เมื่ออายุได้ 43 ปี เขาสะดุดก้อนหินที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ เขาบอกเล่าว่า “ผมเดินเร็วมาก พอเท้าสะดุดอะไรบางอย่าง ผมโซเซไปไกลถึงสองสามเมตร ผมต้องการรู้ต้นเหตุ ผมเคยฝันว่าสร้างปราสาท วัง หรือถ้ำ ผมอธิบายไม่ถูก... ผมไม่ได้บอกใครเพราะเกรงว่าเขาจะหัวเราะเยาะ ผมเองก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลวไหล สิบห้าปีต่อมา ผมเกือบลืมความฝันนั้นไปแล้ว ผมไม่ได้นึกถึงมันเลย ผมได้รับการเตือนใจ เมื่อเท้าสะดุดก้อนหิน ผมเกือบหกล้ม ผมอยากรู้ว่าเป็นอะไร... มันเป็นก้อนหินรูปร่างแปลกมาก ผมเก็บใส่กระเป๋าไว้ เพื่อจะได้ชื่นชมตอนหยุดพัก วันรุ่งขึ้นผมกลับไปยังที่เดิม ผมเจอก้อนหินอีก เป็นก้อนหินที่งดงามกว่าก้อนแรก ผมเก็บรวบรวมไว้ทันที ผมดีใจมาก”
ในปี ค.ศ. 1896 แฟร์ดินองเกษียณ จึงอุทิศตนต่อความปรารถอันแรงกล้าของเขาอย่างสิ้นเชิง เมื่อปี ค.ศ. 1912 หลังจากทุ่มเทแรงงาน 33 ปี ในวัย 77 ปี เขาสร้างปราสาทเสร็จ ทว่างานของแฟร์ดินองยังไม่สิ้นสุด เขาเริ่มสร้างสุสานอันประณีตบรรจง ซึ่งใช้เวลาอีกแปดปี และแล้วเสร็จเมื่อเขาอายุ 86 ปี
ถ้าคุณรู้สึกว่าชีวิตคุณจำเจ ขณะที่อยู่บนเส้นทางหลายกิโลเมตร ในช่วงวันเวลาของคุณ ขอให้ระลึกถึงปราสาท Palais idéal จากวิสัยทัศน์ของบุรุษไปรษณีย์ และความอุตสาหะพยายามแบบเรียบง่าย ในการสร้างความฝันด้วยก้อนกรวดและหินทีละก้อน คุณไม่มีวันล่วงรู้ว่าจะเกิดผลลัพธ์น่าทึ่งใดบ้าง จากการสะดุดก้อนหินแปลกๆ ตามทาง ถ้าหากคุณใช้ก้อนหินที่สะดุด เป็นตัวช่วยปีนป่ายขึ้นไป คุณอาจสร้างสร้างสิ่งที่น่าทึ่งขึ้นมาก็ได้ 
ภาพ: Palais idéal
Text courtesy of Activated magazine. Used by permission.
Image Credits: Image 1: Adapted from Wikimedia Commons Image 2: Stones by 0melapics via Freepik; background by Microsoft clipart Image 3: © Benoît Prieur / Wikimedia Commons
เรื่องราวสำหรับเด็ก
มุ่งหน้าสู่ความเป็นเลิศ by Free Children's Stories on Scribd
Adapted from My Wonder Studio.
|
Archives
June 2019
Categories
All
|
RSS Feed