Automobile genius Henry Ford once came up with a revolutionary plan for a new kind of engine which we know today as the V-8. Ford was eager to get his great new idea into production. He had some men draw up the plans, and presented them to the engineers. As the engineers studied the drawings, one by one they came to the same conclusion. Their visionary boss just didn’t know much about the fundamental principles of engineering. He’d have to be told gently—his dream was impossible.

Ford said, “Produce it anyway.” They replied, “But it’s impossible.” “Go ahead,” Ford commanded, “and stay on the job until you succeed, no matter how much time is required.”

​For six months they struggled with drawing after drawing, design after design. Nothing. Another six months. Nothing. At the end of the year Ford checked with his engineers and they once again told him that what he wanted was impossible. Ford told them to keep going. They did. And they discovered how to build a V-8 engine.
​
When we don’t quit, anything is possible.
​

อัจฉริยะด้านรถยนต์ เฮนรี่ ฟอร์ด เคยคิดค้นแผนปฏิวัติเครื่องยนต์ประเภทใหม่ ซึ่งปัจจุบันเรารู้จักกันในนาม V-8 ฟอร์ดกระตือรือร้นที่จะนำไอเดียใหม่ชั้นยอดไปผลิต เขาให้พนักงานร่างแผนการและนำเสนอวิศวกร ขณะที่วิศวกรศึกษาแบบแปลน แต่ละคนสรุปเหมือนกันว่า เจ้านายผู้มีวิสัยทัศน์ของเขาไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับหลักวิศวกรรมพื้นฐาน จึงค่อยๆ บอกอย่างอ่อนโยน ว่าความฝันของเขาเป็นไปไม่ได้

ฟอร์ดตอบว่า “ผลิตเลย” เขาตอบว่า “แต่เป็นไปไม่ได้” “ทำเลย” ฟอร์ดสั่งการ “ทำจนกว่าจะสำเร็จ ไม่ว่าต้องอาศัยเวลานานแค่ไหน”

เขาดิ้นรนกับแบบแปลน แปลนแล้วแปลนเล่า ดีไซน์แล้วดีไซน์เล่า เป็นเวลาหกเดือน ไม่เกิดผลอะไร อีกหกเดือน ไม่มีผลอะไร ตอนปลายปีฟอร์ดตรวจสอบกับวิศวกร เขาบอกฟอร์ดอีกครั้งหนึ่งว่าเป็นไปไม่ได้ ฟอร์ดบอกเขาให้ทำต่อไป พวกเขาทำต่อ แล้วเขาก็ค้นพบวิธีสร้างเครื่องยนต์ V-8

เมื่อเราไม่ล้มเลิก ทุกสิ่งเป็นไปได้​

​ชีวิตเรียบง่ายของแฟร์ดินอง เชอวาล เป็นชีวิตสามัญชน เขาเกิดในปี ค.ศ. 1836 ที่หมู่บ้านทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองลีอองในฝรั่งเศส เขาเรียนหนังสือแค่หกปี จนเป็นเด็กกำพร้าตอนวัยรุ่น

ในช่วงชีวิต เขาเคยเป็นชาวนาและผู้ช่วยที่ร้านขนมปัง ผลที่สุดเขาทำงานเป็นบุรุษไปรษณีย์ เมื่อปี ค.ศ. 1869 เขาขอและได้รับเส้นทางที่รู้จักกันว่า Tournée de Tersanne โดยส่งและรับไปรษณีย์ภัณฑ์ในหมู่บ้านรอบๆ โอทรีฟ เขาอยู่ที่นั่นจนเกษียณ เขาเดินทางระยะ 33 กม. (20 ไมล์) เป็นประจำทุกวัน เป็นจำนวนกว่า 10,000 ครั้ง

​นับจากนั้นมา แต่ละวันขณะที่เดินไปบนเส้นทาง แฟร์ดินองวางก้อนหินไว้ และแวะมาเก็บตอนกลับบ้าน เขาเริ่มสร้างปราสาทของเขา โดยตั้งชื่อว่า Palais idéal คืนแล้วคืนเล่า ก้อนหินทีละก้อน กลายเป็นสิ่งก่อที่น่าอัศจรรย์ใจ ครบถ้วนด้วยซุ้มประตูโค้ง หอคอย และเสาที่สุดอลังการ