Automobile genius Henry Ford once came up with a revolutionary plan for a new kind of engine which we know today as the V-8. Ford was eager to get his great new idea into production. He had some men draw up the plans, and presented them to the engineers. As the engineers studied the drawings, one by one they came to the same conclusion. Their visionary boss just didn’t know much about the fundamental principles of engineering. He’d have to be told gently—his dream was impossible.

Ford said, “Produce it anyway.” They replied, “But it’s impossible.” “Go ahead,” Ford commanded, “and stay on the job until you succeed, no matter how much time is required.”

​For six months they struggled with drawing after drawing, design after design. Nothing. Another six months. Nothing. At the end of the year Ford checked with his engineers and they once again told him that what he wanted was impossible. Ford told them to keep going. They did. And they discovered how to build a V-8 engine.
​
When we don’t quit, anything is possible.
​

อัจฉริยะด้านรถยนต์ เฮนรี่ ฟอร์ด เคยคิดค้นแผนปฏิวัติเครื่องยนต์ประเภทใหม่ ซึ่งปัจจุบันเรารู้จักกันในนาม V-8 ฟอร์ดกระตือรือร้นที่จะนำไอเดียใหม่ชั้นยอดไปผลิต เขาให้พนักงานร่างแผนการและนำเสนอวิศวกร ขณะที่วิศวกรศึกษาแบบแปลน แต่ละคนสรุปเหมือนกันว่า เจ้านายผู้มีวิสัยทัศน์ของเขาไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับหลักวิศวกรรมพื้นฐาน จึงค่อยๆ บอกอย่างอ่อนโยน ว่าความฝันของเขาเป็นไปไม่ได้

ฟอร์ดตอบว่า “ผลิตเลย” เขาตอบว่า “แต่เป็นไปไม่ได้” “ทำเลย” ฟอร์ดสั่งการ “ทำจนกว่าจะสำเร็จ ไม่ว่าต้องอาศัยเวลานานแค่ไหน”

เขาดิ้นรนกับแบบแปลน แปลนแล้วแปลนเล่า ดีไซน์แล้วดีไซน์เล่า เป็นเวลาหกเดือน ไม่เกิดผลอะไร อีกหกเดือน ไม่มีผลอะไร ตอนปลายปีฟอร์ดตรวจสอบกับวิศวกร เขาบอกฟอร์ดอีกครั้งหนึ่งว่าเป็นไปไม่ได้ ฟอร์ดบอกเขาให้ทำต่อไป พวกเขาทำต่อ แล้วเขาก็ค้นพบวิธีสร้างเครื่องยนต์ V-8

เมื่อเราไม่ล้มเลิก ทุกสิ่งเป็นไปได้​

Jesus was teaching in one of the synagogues, and a woman was there who had been crippled by a spirit for eighteen years. She was bent over and could not straighten up at all. When Jesus saw her, he called her forward and said to her, “Woman, you are set free from your infirmity.” Then he put his hands on her, and immediately she straightened up and praised God.

ขณะพระเยซูทรงสั่งสอนอยู่ในธรรมศาลา ที่นั่นมีหญิงคนหนึ่งถูกผีสิงมาสิบแปดปี หลังโกงยืดตัวตรงไม่ได้เลย เมื่อพระเยซูทรงเห็นนางก็ทรงเรียกนางออกมาข้างหน้าและตรัสว่า “หญิงเอ๋ย ท่านหายจากความพิการนี้แล้ว” จากนั้นพระองค์ทรงวางพระหัตถ์ทั้งสองบนนาง ทันใดนั้นนางก็ยืดตัวตรงและสรรเสริญพระเจ้า

ช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งพร้อมที่จะเกษียณแล้ว เขาบอกเจ้านายว่าเขากะที่จะออกจากงานไปดำเนินชีวิตที่สุขสบายมากขึ้นกับภรรยาของเขา ผู้รับเหมาก่อสร้างเสียใจที่ต้องสูญเสียคนงานดีๆ ไป เขาขอให้ช่างไม้ผู้นั้นช่วยสร้างบ้านอีกหลังเดียว โดยทำให้เขาเป็นพิเศษ

ช่างไม้ตอบตกลง พอวันเวลาผ่านไปก็เล็งเห็นได้อย่างง่ายดายว่าเขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำงาน เขาจึงทำงานลวกๆ โดยใช้วัสดุที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ น่าเสียดายที่เขายุติอาชีพซึ่งเคยอุทิศตนให้ในลักษณะเช่นนี้

เมื่อช่างไม้ทำงานเสร็จ นายจ้างมาตรวจบ้าน และยื่นกุญแจบ้านให้ “นี่เป็นบ้านของคุณ” เขากล่าว “ผมมอบให้คุณเป็นของขวัญ”

ช่างไม้ตกใจ! น่าละอายใจจริงๆ! หากเขารู้ว่าเขาสร้างบ้านของตัวเอง เขาคงทำทุกอย่างแตกต่างไปมากทีเดียวแน่ๆ

เราเองก็เช่นกัน เราก่อร่างสร้างชีวิตของเราทีละวัน บ่อยครั้งเราไม่ได้ทำสุดความสามารถ แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อตระหนักว่าเราต้องพักอาศัยในบ้านที่เราก่อร่างสร้างขึ้นมา

ถ้าเรากลับไปทำใหม่ได้อีก เราก็คงทำสิ่งที่แตกต่างไปมากทีเดียว ทว่าเราย้อนกลับไปทำใหม่ไม่ได้

คุณก็เหมือนช่างก่อสร้าง ในชีวิตคุณ แต่ละวันคุณตอกตะปู ติดแผ่นกระดาน หรือก่อฝาผนัง ทรรศนะและเส้นทางที่คุณตัดสินใจเลือกวันนี้ จะก่อร่างสร้าง“บ้าน”สำหรับอนาคตของคุณ ขอให้สร้างด้วยสติปัญญา!

​An elderly carpenter was ready to retire, and he told his boss of his plans to leave and live a more leisurely life. The contractor was sorry to see such a good worker go, and he asked the carpenter to build just one more house as a personal favor.

The carpenter said yes, but it was easy to see that his heart wasn’t in his work. He resorted to shoddy workmanship and used inferior materials. It was an unfortunate way to end a dedicated career.

When the carpenter finished his work, the employer came to inspect the house. He handed the front-door key to the carpenter. “This is your house,” he said. “My gift to you.”

The carpenter was shocked! What a shame! If he had only known he was building his own house, he would have done it all so differently.

So it is with us. We build our lives, a day at a time, often putting less than our best into the building. Then with a shock we realize we have to live in the house we have built.

If we could do it over, we’d do it much differently. But we cannot go back.

You are the carpenter of your life. Each day you hammer a nail, place a board, or erect a wall. Your attitudes and the choices you make today build your “house” for tomorrow. Build wisely!