จูฮานักเล่าเรื่องลื่อชื่อ เล่าให้ฟังว่าวันหนึ่งทั้งๆ ที่เศร้าใจมาก เพราะลาของเขาจวนจะสิ้นใจ ฝนแล้งยาวนาน และราคาของที่ตลาดสูงขึ้น เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะขอบคุณพระเจ้า ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ไม่นานนักก็เจอบททดสอบ ขณะที่ขุดดินอยู่ในสวน มีหนามแทงทะลุรองเท้า หลังจากต้องกระโดดขาเดียวไปมา ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เขานึกขึ้นได้ ขอบคุณพระเจ้าที่เป็นรองเท้าคู่เก่า ไม่ใช่คู่ใหม่ ขณะที่ขุดดินต่อไป เกิดพายุทรายพัดมา เขาล้มลงหงายหลังตึง หลังจากพายุซาลง เขานึกในใจ ขอบคุณพระเจ้าที่พายุทรายเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก! ![]()
ก่อนที่จะขุดดินต่อ เขาเอากระเป๋าตังวางลง ในกระเป๋ามีเหรียญที่เขาเก็บออมไว้ซื้อลาตัวใหม่ ขโมยผ่านมาขโมยกระเป๋าตังไป ทั้งๆ ที่วิ่งไล่ตามอย่างสุดกำลัง จูฮาวิ่งตามขโมยไม่ทัน เขาหอบฮักๆ และถามตัวเองว่า ตอนนี้ฉันสำนึกในบุญคุณสำหรับอะไรได้ล่ะ เขาไม่มีคำตอบ จึงกลับไปขุดดินต่อ
ไม่นานนักกะลาสีเรือเดินเข้ามาหา และกล่าวว่า “ผมเคยเป็นลูกศิษย์ท่าน ก่อนที่จะร่วมทีมลูกเรือ เมื่อเราประสบอันตรายร้ายแรง คลื่นใหญ่โหมกระหน่ำจนเรือเกือบล่ม ผมจำได้ว่าท่านเคยสอนเราให้ขอบคุณในทุกสถานการณ์ ผมจึงทำเช่นนั้น ผมขอบคุณจริงๆ ที่รอดชีวิตมาได้ ผมขอมอบของขวัญเล็กๆ เพื่อแสดงถึงความสำนึกในบุญคุณ” เมื่อเปิดของขวัญดู จูฮาพบเงินเหรียญจำนวนเท่ากับที่ถูกขโมยไปพอดี ผมสูญเสียเงินไป และได้คืนมาในวันเดียวกัน! ช่างวิเศษ! พระเจ้าแสนดี! ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบสำหรับใครๆ ทุกคนต่างก็มีปัญหา ทุกคนทำสิ่งที่เราหวังว่าน่าจะทำอีก หรือน่าจะทำใหม่หมด เราทุกคนเคยสัมผัสความเจ็บปวด ความผิดพลาด แม้แต่ความล้มเหลว แต่เราไม่ควรปล่อยให้สิ่งเหล่านี้หยุดยั้งเราจากการนับพรต่างๆ ที่ได้รับ เห็นคุณค่าสิ่งที่มีอยู่
0 Comments
โดย เอลซา ไซครอฟสกี
ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปในชั้นเรียนการสนทนาภาษาญี่ปุ่น ในบรรดาวิชาทั้งหมด วิชานี้ยากที่สุด ฉันขยาดสามชั่วโมงกับการสนทนาภาษาต่างประเทศที่พูดยากมากจนลิ้นพันกัน หลังจากพูดถูกๆ ผิดๆ กับคู่สนทนา ฉันต้องประหลาดใจ เมื่อได้ยินหญิงสาวที่นั่งข้างหลังฉัน อ่านบทสนทนาคนเดียว พอลลีนั่งข้างหลังฉันตลอดเทอม ทว่าเราไม่เคยได้คุยกันเสียที ฉันหันหน้าไปชำเลืองมองเธอ และเห็นคู่สนทนาของพอลลีไม่ได้มาเรียน ขณะที่ฉันฟังพอลลีดิ้นรนอ่านบทสนทนายาวๆ ฉันเสียวสะดุ้ง เมื่อเอาใจเธอมาใส่ใจฉัน “คนเดียวจะร้องเพลงคู่ได้อย่างไร” คุณครูกล่าวขำๆ “พอลลี เธอหาคู่สนทนาบทต่อไป” ฉันกระซิบ “เธออยากอ่านบทสนทนากับฉันไหม” แววตาพอลลีเป็นประกาย “ได้เลย ขอบใจนะ!” เธอกระซิบตอบ เราอ่านบทสนทนาต่อไปด้วยกัน พอลลีขอบคุณฉันอีกครั้งหลังจากนั้น ฉันหันไปตั้งใจฟังคำอธิบายของคุณครู ถึงรูปแบบการพูดที่ไม่เป็นทางการในภาษาญี่ปุ่น และลืมคำสนทนากับพอลลีไปเลย ในที่สุดเมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น ฉันเก็บตำราและโน้ต เมื่อพอลลียื่นกระดาษโน้ตสีเหลืองมาแปะบนมือฉัน เมื่อออกมาจากห้องเรียน ฉันเปิดโน้ตอ่าน “เอลซาที่รัก ขอบใจที่อ่านบทสนทนากับฉันวันนี้! ขอให้เธอสำเร็จการศึกษาและมีความสุข! เธอทำได้!”
"การจาริกของนักแสวงบุญ" เป็นวรรณคดีสำคัญอย่างยิ่งของอังกฤษ หลายสำนักจัดให้เป็นเรื่องแรกในนิยายที่ดีที่สุดร้อยเล่ม
|
Categories
All
Archives
March 2023
|