นิทานอีสเตอร์สำหรับเด็ก ​

เรื่องราวในพระคัมภีร์สำหรับอีสเตอร์สำหรับเด็ก คลิกที่นี่เพื่ออ่าน/ดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้ในสี
​​

​ในบทกลอนเรืองนามของ เอลิซาเบ็ธ บาเร็ต บราวนิ่ง มีคำประกาศความรักน่าซาบซึ้งใจ เริ่มต้นว่า
 
ฉันรักท่านอย่างไรหนอ
ฉันใคร่ขอคิดคำนึงดู
กท่านสุดจิตใจขอให้รู้
เอื้อมไปสู่ฟากฟ้านภาลัย
 
ถ้อยคำต่อไปนี้ก้องกังวานถึงความรักอีกรูปแบบหนึ่ง คราวนี้ผู้ประพันธ์คืออัครสาวกเปาโล ท่านไม่ได้กล่าวถึงความรักระหว่างมนุษย์ แต่กล่าวถึงความรักที่พระเจ้ามีต่อลูกแต่ละคนของพระองค์
 
เพราะข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า แม้ความตาย ชีวิต ทูตสวรรค์ ผู้มีบรรดาศักดิ์ อำนาจทั้งหลาย สิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบัน หรือสิ่งที่จะมีในภายหน้า ความสูง ความลึก หรือสิ่งอื่นใดที่สร้างไว้แล้ว จะไม่สามารถพรากเราจากความรักของพระเจ้า ซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ -โรม8:38-39
 
พระเจ้ารักเราเช่นนั้น ​จริงหรือ แม้ว่าเราจะมีข้อบกพร่องต่างๆ นานา และล้มเหลวหรือ ใช่แล้ว! ทุกคนขาดตกบกพร่อง แต่ความรักของพระเจ้าไม่เสื่อมคลาย แม้ว่าเราจะเป็นเช่นนี้
 
ลองใช้เวลาสักครู่เพื่อทำสมาธิเกี่ยวกับถ้อยแถลงต่อไปนี้ ในหัวข้อความรักที่พระเจ้ามีต่อคุณ อย่าพยายามวิเคราะห์ เพียงชื่นชมกับถ้อยคำ โดยวางใจที่ได้ทราบว่าความรักของพระเจ้ามีเงื่อนไข และไม่มีที่สิ้นสุด
 
เรารักเจ้าด้วยความรักนิรันดร์ -เยเรมีย์31:3
 
เราจะไม่ละทิ้งหรือจากเจ้าไป -ฮีบรู13:5
 
พระเจ้ารักท่าน ราวกับว่ามีท่านผู้เดียวในโลก พระองค์รักผู้อื่นเช่นเดียวกับที่พระองค์รักท่าน -เซนต์ออกัสติน (ค.ศ.354-430)
 
ตอนนี้ถึงเวลาที่ท่านต้องกล่าวรักเป็นการตอบแทน บางทีท่านอาจอยากเขียนจดหมายถึงพระเจ้า แต่งบทกลอน หรือเขียนบัตรอวยพร เพื่อบอกกล่าวว่าพระองค์มีความหมายต่อท่านอย่างไร ใบหน้าพระองค์ ของขวัญ และคำสัญญาที่จะมอบความรอดชั่วนิรันดร์ นำสิ่งใดมาสู่ชีวิตท่านบ้าง การรับทราบว่าพระองค์รักท่านโดยไม่มีเงื่อนไข ส่งผลต่อท่านอย่างไร บรรยายความรู้สึกออกมาเป็นถ้อยคำ ดังที่กษัตริย์ดาวิดในกาลก่อนกล่าวไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า ในบทเพลงสดุดีว่า "ข้าจะสรรเสริญพระองค์สุดใจ ข้าจะบอกถึงการมหัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์" (เพลงสดุดี 9:1)

จูฮานักเล่าเรื่องลื่อชื่อ เล่าให้ฟังว่าวันหนึ่งทั้งๆ ที่เศร้าใจมาก เพราะลาของเขาจวนจะสิ้นใจ ฝนแล้งยาวนาน และราคาของที่ตลาดสูงขึ้น เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะขอบคุณพระเจ้า ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ไม่นานนักก็เจอบททดสอบ ขณะที่ขุดดินอยู่ในสวน มีหนามแทงทะลุรองเท้า หลังจากต้องกระโดดขาเดียวไปมา ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เขานึกขึ้นได้ ขอบคุณพระเจ้าที่เป็นรองเท้าคู่เก่า ไม่ใช่คู่ใหม่

ขณะที่ขุดดินต่อไป เกิดพายุทรายพัดมา เขาล้มลงหงายหลังตึง หลังจากพายุซาลง เขานึกในใจ ขอบคุณพระเจ้าที่พายุทรายเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก!
​

ก่อนที่จะขุดดินต่อ เขาเอากระเป๋าตังวางลง ในกระเป๋ามีเหรียญที่เขาเก็บออมไว้ซื้อลาตัวใหม่ ขโมยผ่านมาขโมยกระเป๋าตังไป ทั้งๆ ที่วิ่งไล่ตามอย่างสุดกำลัง จูฮาวิ่งตามขโมยไม่ทัน เขาหอบฮักๆ และถามตัวเองว่า ตอนนี้ฉันสำนึกในบุญคุณสำหรับอะไรได้ล่ะ เขาไม่มีคำตอบ จึงกลับไปขุดดินต่อ

ไม่นานนักกะลาสีเรือเดินเข้ามาหา และกล่าวว่า “ผมเคยเป็นลูกศิษย์ท่าน ก่อนที่จะร่วมทีมลูกเรือ เมื่อเราประสบอันตรายร้ายแรง คลื่นใหญ่โหมกระหน่ำจนเรือเกือบล่ม ผมจำได้ว่าท่านเคยสอนเราให้ขอบคุณในทุกสถานการณ์ ผมจึงทำเช่นนั้น ผมขอบคุณจริงๆ ที่รอดชีวิตมาได้ ผมขอมอบของขวัญเล็กๆ เพื่อแสดงถึงความสำนึกในบุญคุณ”

เมื่อเปิดของขวัญดู จูฮาพบเงินเหรียญจำนวนเท่ากับที่ถูกขโมยไปพอดี ผมสูญเสียเงินไป และได้คืนมาในวันเดียวกัน! ช่างวิเศษ! พระเจ้าแสนดี!


ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบสำหรับใครๆ ทุกคนต่างก็มีปัญหา ทุกคนทำสิ่งที่เราหวังว่าน่าจะทำอีก หรือน่าจะทำใหม่หมด เราทุกคนเคยสัมผัสความเจ็บปวด ความผิดพลาด แม้แต่ความล้มเหลว แต่เราไม่ควรปล่อยให้สิ่งเหล่านี้หยุดยั้งเราจากการนับพรต่างๆ ที่ได้รับ เห็นคุณค่าสิ่งที่มีอยู่  
​